Ας υποθέσουμε ότι παίζεις σε ένα τηλεπαιχνίδι. Και ο
παρουσιαστής σου ζήταγε να αντιστοιχήσεις σε διάφορες πόλεις από μια λέξη που
να τις χαρακτηρίζει. Στο Παρίσι ας πούμε θα ταίριαζε η λέξη φώτα, στο Λονδίνο η
βροχή, στην Πάτρα το λιμάνι ή το καρναβάλι, στη Ρώμη τα αγάλματα, στη Λάρισα τα
τυριά. Το χρηματικό έπαθλο του τηλεπαιχνιδιού δε θα ήταν πολύ μεγάλο όπως καταλαβαίνεις
γιατί το concept του παιχνιδιού ακούγεται κάπως βαρετό. Πιθανόν να το παρουσίαζε
ο Μικρούτσικος. Μετά από ένα μήνα θα το έκοβαν από τον αέρα και θα το
αντικαθιστούσαν με μια εκπομπή μαγειρικής.
Αν παρόλαυτα έπαιζες σε αυτό το τηλεπαιχνίδι και σου ζητούσαν
να αντιστοιχήσεις στην Αθήνα μια λέξη που να της ταιριάζει και να τη
χαρακτηρίζει απόλυτα τι θα έβαζες? Άραγε θα έλεγες καυσαέριο? Ή μήπως κίνηση? Διαδηλώσεις?
Πακιστανοί? Παρθενώνας? Όχι, όχι, όχι, όχι και όχι. Αυτές οι λέξεις μπορεί να της
ταιριάζουν αλλά υπάρχει μία, άλλη, που τη χαρακτηρίζει περισσότερο και την
αντιπροσωπεύει απόλυτα και εξ’ολοκλήρου. Μια λέξη που είναι εντυπωμένη βαθιά
στο υποσυνείδητο του Αθηναίου, γραμμένη με γκράφιτι στα πιο σκοτεινά σοκάκια
του DNA του, καρφιτσωμένη μόνιμα δίπλα από τα post-it του μυαλού του. Μια λέξη πανταχού
παρούσα σε κάθε δρόμο, λεωφόρο, μπαλκόνι και αθηναϊκό διαμέρισμα. Μία μόνο
συγκεκριμένη λέξη που θα έκανε τον παρουσιαστή του τηλεπαιχνιδιού να
ενθουσιαστεί, το κοινό να χειροκροτήσει και το control να
παίξει το βίντεο με τα δώρα που κέρδισες.
Η λέξη αυτή είναι η κόρνα.
Η κόρνα είναι
προέκταση της παλάμης του Αθηναίου. Την πατάει πιο συχνά κι απ’ότι τραβάει το
καζανάκι. Την ακούει πιο συχνά κι από τη συνείδησή του. Τον περιβάλλει πιο πολύ
κι από το νέφος. Έχει μάλιστα εξοικειωθεί τόσο πολύ μαζί της που έχει αναπτύξει ειδικούς
κώδικες επικοινωνίας με τους άλλους οδηγούς χρησιμοποιώντας μόνο την κόρνα. Άντε και καμιά
φορά τα φώτα. Για παράδειγμα:
Διπλό κοφτό πάτημα (μπιπ μπιπ) σημαίνει «Γεια!».
Μονό κοφτό πάτημα (μπιπ) σημαίνει «Συγνώμη, το φανάρι είναι
πράσινο».
Παρατεταμένο πάτημα (μπιιιιιιιιιιιιπ) σημαίνει «Είπαμε το
φανάρι είναι πράσινο. Θα σου καρφώσω την καρδιά με κατσαβίδι αν δεν ξεκινήσεις
αμέσως!».
Κόρνα με τραγουδάκι όπως ας πούμε των Dukes of Hazzard σημαίνει «είμαι
αντιπαθητικός χίπστερ με i-phone».
Διπλό παίξιμο των φώτων σημαίνει «προσοχή υπάρχουν μπάτσοι πιο κάτω, κόψε
ταχύτητα μη σε γράψουν».
Απλό παίξιμο των φώτων μπορεί να σημαίνει «είμαι σε καλή
διάθεση οπότε σε αφήνω να περάσεις τη διασταύρωση» ή «ξέρω που μένεις και θα έρθω να σε βρω».
Παρατεταμένο πάτημα (μπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιπ)
πάνω από δύο λεπτά σημαίνει «έχω πεθάνει πάνω στο τιμόνι».
Τη μόνη φορά που δε χρησιμοποιεί ένας Αθηναίος την κόρνα
είναι όταν θέλει να πει συγνώμη. Και καλύτερα εδώ που τα λέμε. Φαντάσου να
κλείσεις κάποιον με το αμάξι σου και μετά να πατήσεις κόρνα θέλοντας να πεις «σόρι!».
Όσο διακριτικά κι αν την πατήσεις ο άλλος θα νομίσει ότι του κόρναρες γιατί τον
κατηγορείς ότι φταίει αυτός ή ακόμα χειρότερα ότι δηλώνεις νίκη και κυριότητα
πάνω του σαν ανώτερο αρσενικό στη ζούγκλα. Θα σε ακολουθήσει μέχρι τον
προορισμό σου και θα σε δείρει μέχρι να μείνεις αναίσθητος.
Στο μέρος που βρίσκομαι τώρα δεν υπάρχουν κόρνες. Το θετικό
είναι ότι δε μου λείπουν. Εδώ για να φτάσει στο σημείο να πατήσει κάποιος κόρνα
θα πρέπει να έρχεται καταπάνω του ένα φορτηγό με ιλιγγιώδη ταχύτητα και να
είναι σε απόσταση 10 εκατοστών από τον προφυλακτήρα του. Ακόμα και τότε θα
πατήσει την κόρνα απαλά και διακριτικά για να μην ενοχλήσει. Όχι, δεν πέθανα
και πήγα στον Παράδεισο. Μετά από κοντά 30 χρόνια Αθηναϊκής ζωής βρέθηκα μακριά
από τις κόρνες. Ναυάγησα σε ένα νησί. Και πιθανόν να μείνω εδώ για πάντα...!
