Θέλεις να γνωριστούμε? Αν ναι, κάνε το τεστ!

Το παρόν blog ανοίγοντας τα φτερά του από το site της Athens Voice προς την πλατφόρμα του blogspot άφησε πίσω του μερικούς παλιούς αναγνώστες, ενώ άνοιξε την πόρτα του σε πολλούς καινούργιους. Για να δούμε τι σχέση έχεις με τον phantom, το blog του, και την παράνοια που τον δέρνει, απάντησε με ειλικρίνεια στις παρακάτω ερωτήσεις. Κάνε το τεστ και βοήθησέ με να σε γνωρίσω καλύτερα, να μάθω τους κρυφούς σου πόθους και τις μύχιες σκέψεις σου. Επιπλέον απαντώντας στις ερωτήσεις, αν είσαι παλιός αναγνώστης μπορείς να τσεκάρεις πόσο φανατικός είσαι, ενώ αν είσαι καινούργιος θα ανακαλύψεις αν ταιριάζεις ή όχι με την ιδιοσυγκρασία του phantom.

Πάρε βαθιά ανάσα γιατί 10 ερωτήσεις σε περιμένουν. Εγώ ρωτάω εσύ απαντάς, μόνο αυτος είναι ο κανόνας. Ready, steady, go!

1. Πώς ανακάλυψες αυτό το blog?

α. Τυχαία από Google/Yahoo.

β. Ακολούθησα link από άλλο blog.

γ. Μου το πρότεινε κάποιος/α φίλος/η.

δ. Έψαχνα στο google ένα ιατρικό θέμα, με οδήγησε τυχαία στο blog σου κι από τότε κόλλησα.

ε. Είμαι κορίτσι κι έψαχνα στο google φοιτητές ιατρικής για γνωριμία.

στ. Είμαι αγόρι κι έψαχνα στο google φοιτητές ιατρικής για γνωριμία.

ζ. Είμαι παρανοϊκός δολοφόνος κι έψαχνα στο google φοιτητές να τεμαχίσω-βιάσω-σιγοβράσω μπας και σταματήσουν οι φωνές.

η. Εσύ με έπρηξες να μπω να σε διαβάσω, fucking pathetic loser!

2. Τι βρίσκεις πιο ενδιαφέρον στα κείμενά μου?

α. Τις ιστορίες σου από τα νοσοκομεία.

β. Τα αστεία σου ποστ.

γ. Το πηγαίο, δηκτικό, ακομπλεξάριστο χιούμορ σου, την κριτική σου σκέψη και την ευαίσθητη ψυχή σου.

δ. Το πόσο loser μπορεί να είναι κάποιος για να κάθεται να γράφει όλη του τη ζωή σε ένα blog, αντί να βγει έξω να γνωρίσει καναν άνθρωπο.

ε. Έχω περιέργεια αν θα πάρεις ποτέ το πτυχίο.

στ. Περιμένω να ανεβάσεις φωτογραφία με μαγιό.

ζ. Δε διαβάζω τα κείμενά σου, διαβάζω μόνο τα ανώνυμα σχόλια στα οποία σε βρίζουν.

η. Δε διαβάζω τα κείμενα σου, κοιτάζω μόνο τις φωτογραφίες και αυνανίζομαι.

3. Πώς φαντάζεσαι την εξωτερική μου εμφάνιση?

α. Από τις φωτογραφίες που έχεις ανεβάσει κατά καιρούς στο blog σου, αν και με κρυμμένο πρόσωπο φαίνεσαι φυσιολογικός.

β. Σέξι, γυμνασμένο φοιτητή με λάγνα μάτια, θεληματικό πηγούνι, αλαβάστρινους κοιλιακούς και μεγάλο φούσκωμα στο παντελόνι σου.

γ. Τόφαλο, με κόκκινο καμένο πρόσωπο από τη ραδιενέργεια της οθόνης μπροστά από την οποία βρίσκεσαι όλη μέρα, μπυροκοιλιά και φαρδιά βρώμικα ρούχα γεμάτα από λεκέδες πίτσας και αναψυκτικών.

δ. Αδύνατο, άτριχο, με κολλητά see-through μπλουζάκια, φουλάρια, στενά σορτσάκια, ανταύγειες στο μαλλί, ψιλή φωνή, ευλύγιστη μέση και «σπασμένο» καρπό να λες φράσεις όπως: «Τζους μωρή τζαζλή», «Σκίιιιστε» ή «Αυτό το ροζ μπουστάκι, δε κάνει τα ματάκια μου τα ζουμπουρλούδικα να φαίνονται μούρλια?», κι εκτός από το πισί να κάθεσαι όλη μέρα στην τηλεόραση να βλέπεις επαναλήψεις Sex and the City.

ε. Έχω ανακαλύψει το λογαριασμό σου στο facebook και σε έχω κάνει add, οπότε ξέρω πώς είσαι.

στ. Έχω κάνει hack στον υπολογιστή σου και σου έχω κλέψει όλες σου τις φωτογραφίες και τα βίντεο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον βρήκα σε ένα προσωπικό σου video με την ονομασία «xxx-oh-no-I-thought-she-was-a-woman!.mpeg».

ζ. Σε παρακολουθώ αυτή τη στιγμή με τα κιάλια μου.

4. Πώς θα περιέγραφες τη δική σου εξωτερική σου εμφάνιση?

α. Νορμάλ, είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος.

β. Μελαχρινή. (βασικά δεν είμαι, αλλά έχεις πει ότι σ’αρέσουν)

γ. Σέξυ, γυμνασμένη ξανθιά με πλούσιο στήθος, φουσκωτά χείλη και πεταχτό κώλο. Δεν είμαι καμιά πουτάνα όμως, δεν ντύνομαι για να προκαλέσω, απλά μου αρέσει να φοράω μίνι, ψηλοτάκουνες γόβες και μαύρα στρινγκ μέσα από άσπρα κολάν γιατί με αυτά νιώθω άνετα. Επίσης πηγαίνω στα κλαμπ «μόνο για να χορέψω» κι όχι για να με δουν τα αγόρια να κουνάω τον κώλο μου μήπως και καταφέρω κάποιον άγνωστο να με πηδήξει μπας και γεμίσω μέσα μου το κενό της στοργής που δε μου έδειξε ο πατέρας μου.

δ. Έχω 4 τατουάζ, 15 piercing και βαμμένα κόκκινα μαλλιά με κίτρινες ανταύγειες. Δηλώνω ανεξάρτητο άτομο, αδιαφορώ για τη γνώμη των άλλων και δε με νοιάζει αν αρέσουν στους άλλους ή όχι τα τατουάζ ή τα σκουλαρίκια μου. Στην πραγματικότητα προσπαθώ υποσυνείδητα να φωνάξω στους άλλους: «Κοιτάξτε δεν είμαι πλέον μαμόθρεφτο! Έχω πλήρη έλεγχο πάνω στο κορμί μου, είμαι μαγκάκι και δε λογαριάζω τη γνώμη της μαμάς ή των γέρων και γιαυτό γέμισα το κορμί μου με την κάθε τρέντι αηδία όπως αστεράκια, δράκους, tribal ή κινέζικα αρχικά.»

ε. Έχω άλουστο μαλλί, σκισμένο τζιν, κόκκινες μπλούζες, ξεφτισμένα All Star, τρίχες στα πόδια και στις μασχάλες και ψηφίζω ΚΝΕ.

στ. Είμαι emo κι οι μαλακίες που γράφεις στο blog σου με κάνουν όλο και πιο πολύ να θέλω να κόψω τις φλέβες μου.

ζ. Είμαι health freak, κάνω πολύ γυμναστική, τρώω ελαφρά κι υγιεινά, προσέχω το βάρος μου, ζυγίζομαι καθημερινά και προσπαθώ να μην ανακαλύψει κανείς κάποια παλιά μου φωτογραφία όπου ήμουν 160 κιλά και με κορόιδευαν όλοι.

η. Είμαι σκέτο freak. Είμαι αξύριστος, αχτένιστος κι άπλυτος, τρέφομαι με φαγητό ψυχιατρείου ή ηρεμιστικά χάπια και συνήθως φοράω ένα άσπρο περίεργο παλτό με τα μανίκια να δένουν πίσω στην πλάτη.

θ. Είμαι 160 κιλά αλλά αυτό δε με εμποδίζει να κάνω cybersex με κοριτσάκια κρυμμένος διαδικτυακά πίσω από μια εικόνα του Justin Bieber.

5. Τι θα έκανες αν ποτέ με γνώριζες από κοντά?

α. Θα συζητούσαμε χαλαρά σε κάποια καφετέρια.

β. Θα βγαίναμε για φαγητό, όπου θα έπαιρνα μόνο σαλάτα και θα σε έπρηζα πόσο ανθυγιεινή είναι η μπριζόλα που πήρες (είμαι το health freak της προηγούμενης ερώτησης).

γ. Θα βγαίναμε για φαγητό κι αφού σου ζητούσα συγνώμη που η φωτογραφία μου ήταν ψεύτικη και δε μοιάζω στον Justin Bieber θα έτρωγα ΚΑΙ την μπριζόλα σου (είμαι ο 160 κιλά της προηγούμενης ερώτησης).

δ. Λίγο δύσκολο να συναντηθούμε από κοντά εκτός κι αν έρθεις να με επισκεφτείς στο ψυχιατρείο.

ε. Θα κάναμε σεξ (είμαι κορίτσι).

στ. Θα κάναμε σεξ (είμαι αγόρι).

ζ. Θα κάναμε σεξ (κάποτε ήμουν αγόρι, τώρα είμαι κορίτσι).

η. Θα συζητούσαμε χαλαρά σε κάποια καφετέρια. Οι φωνές μου λένε πως θέλουν πολύ να σε γνωρίσουν.

θ. Σε έχω δει από κοντά, απλά δεν είχα το κουράγιο να σου μιλήσω. Όταν αφήσω τις ντροπές θα πάψω να μπαίνω κρυφά στο δωμάτιό σου όταν λείπεις, να τρίβω τα γεννητικά μου όργανα πάνω στο μαξιλάρι σου και να αυνανίζομαι μυρίζοντας τα μποξεράκια σου, και την επόμενη φορά που θα παραμονεύω στην είσοδο της πολυκατοικίας μέχρι να επιστρέψεις, θα μαζέψω όλο μου το θάρρος και θα σου μιλήσω. Μην σε τρομάξει το ματωμένο μαχαίρι που θα κρατάω, δε μπορώ να το αποχωριστώ ποτέ.

6. Ποια είναι τα χόμπι σου?

α. Συνηθισμένα πράγματα, διαβάζω blogs, κανένα βιβλίο, ακούω μουσική, βλέπω λίγο τηλεόραση, βγαίνω βόλτες, γενικά ό,τι κάνουν όλοι για να σκοτώσουν την ώρα τους.

β. Γράφω στο blog μου (βασικά δε σε πολυδιαβάζω, απλά πού και πού αφήνω κανα σχόλιο από δω κι από κει μέχρι να μάθουν κι εμένα και να αρχίσουν να με σχολιάζουν).

γ. Φοράω τις ψηλοτάκουνες γόβες, το έντονο κόκκινο κραγιόν και τη μίνι φούστα φορεμένη σε τέτοιο μήκος ώστε όταν είμαι όρθια να κρύβει ίσα ίσα το μεγαλύτερο μέρος του κώλου μου, αλλά όταν σκύβω να φαίνονται όλα λες και μου κάνουν κολονοσκόπηση και πηγαίνω στο κλαμπ «απλά για να χορέψω».

δ. Πηγαίνω στον Κιάμο να τα πιω «στην υγιάαααα της αχάαααριστηηης!» μπας και ξεχάσω τη χυλόπιτα της δικιάς μου και ρίξω κανα άλλο γκομενάκι.

ε. Είμαι σοβαρό παιδί και πηγαίνω σε συναυλίες εντέχνων τραγουδιστών όπως ο Γιάννης Χαρούλης κι ο Γιώργος Νταλάρας. Τραβάω μαζί και την κοπέλα μου να έρθει να τους ακούσει για να αποκτήσει λίγο μουσική παιδεία. Παρόλο που την κράζω κάθε φορά που ακούει αυτούς τους ξεπεσμένους εμπορικούς όπως ο Χατζηγιάννης, ο Ρουβάς ή τα ηλίθια τα dance και τα rnb που δεν καταλαβαίνω τι λένε, αυτή η ιερόσυλη εξακολουθεί στα κρυφά να φορά τα ακουστικά του mp3 της κι ενώ ο αοιδός Χαρούλης παίζει τις τρεις νότες του στη σκηνή και μοιρολογά, αυτή να ακούει «Alors on dance» και «Εμένα θες».

στ. Κυνηγάω μπεκάτσες.

ζ. Κυνηγάω μετανάστες.

η. Μαγειρεύω.

θ. Μαγειρεύω γκέι άντρες που ψαρεύω από το ίντερνετ. Έχουν πολύ τρυφερό κρέας.

7. Ποια θεωρείς πως είναι η καλύτερη συντροφιά σου?

α. Το blog σου «Αυτό που δεν θέλουν οι γυναίκες».

β. Το δικό μου blog.

γ. Οι φίλοι μου κι η παρέα μου.

δ. Το σκυλάκι μου ο Πούκι.

ε. Η κοπέλα μου/το αγόρι μου.

στ. Η Σβετλάνα που χορεύει στο Baby Gold.

ζ. Η γειτόνισσα, όταν γδύνεται με τις κουρτίνες ανοιχτές.

η. Τα κονδυλώματά μου.

θ. Ένα μικρό γυμνό αγόρι από την Ταϋλάνδη.

ι. Οι φωνές.

8. Γιατί με διαβάζεις?

α. Γιατί βρίσκω τα κείμενά σου αστεία, έξυπνα, κεφάτα και πολύ ενδιαφέροντα.

β. Γιατί φαίνεσαι ξύπνιος, προβληματισμένος, με χιούμορ, ευαισθησίες κι έχεις και γαμάτο επάγγελμα. You are marriage material. Πότε θα βγούμε για καφέ?.

γ. Γιατί γελάω με τα χάλια σου. Είμαι ο μόνος που παρατηρεί στον τίτλο του blog σου (Φοιτητής ιατρικής αναλύει κτλ…) ότι είσαι 26 κι ακόμα σπουδάζεις?

δ. Γιατί με βοηθά να μην αυνανίζομαι τόσο πολύ.

ε. Γιατί δε μπορώ να βρω κανέναν να μου κάνει έρωτα κι εσύ φαίνεσαι καμένος κι απελπισμένος enough για να με βοηθήσεις να ξεχαρμανιάσω.

στ. Γιατί σε έχω ερωτευτεί. Δεν το παθαίνω συχνά. Μπορεί βέβαια να έχω ερωτευτεί άλλους 5 bloggers στο παρελθόν, από τους οποίους οι 4 αγνοούνται κι ο ένας βρέθηκε τεμαχισμένος και θαμμένος κάτω από μια γέφυρα αλλά ο δικός μας έρωτας είναι διαφορετικός. Το νιώθω.

ζ. Γιατί έχω κρυφό πόθο να κάνουμε μια παρτούζα εγώ, εσύ, ο swift, ο Dreiko, ο Trikalos κι ο γάτος σου. Φέρτε εσείς τη βαζελίνη, θα φέρω εγώ την ηπατίτιδα.

9. Πώς θα περιέγραφες τον χαρακτήρα σου?

α. Δε θεωρώ ότι είμαι ηλίθιος/α, έχω κάποιο βαθμό νοημοσύνης αλλά δεν είμαι ούτε διάνοια, ούτε τελείως ουγκ. Είμαι καλός/η με τους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους κι επιφυλακτικός με τους υπόλοιπους.

β. Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα είναι η ειλικρίνεια κι η υπερβολική μου ευφυΐα.

γ. Έχω όση νοημοσύνη και χιούμορ χρειάζεται για να πιάνω τα ηλίθια αστεία σου. Δηλαδή όχι πολύ.

δ. Μερικοί με λένε σκύλα ή bitch, αλλά δεν ισχύει, εγώ είμαι μια χαρά. Αυτοί είναι άσχετοι, άμπαλοι και μαλάκες. Και που’σαι, άλλαξε κι αυτή τη μαυρίλα στο φόντο σου μας έχεις γκαβώσει. Επίσης τι νέα μόδα είναι αυτή με τα τεστάκια και τις μαλακίες? Μήπως θες να σου πούμε και μέγεθος σουτιέν? Τς, τς, τς, κοίτα κάτι άνθρωποι ρε…

ε. Μπορώ να λυγίζω κουτάλια με το μυαλό μου.

στ. Αν εξαιρέσεις κάποιες μηδαμινές κακές συνήθειες όπως το να προσπαθώ να βγάλω τα μάτια μου για να κάνω τις φωνές να σταματήσουν, κατά τ’άλλα είμαι πολύ βολικός άνθρωπος.

10. Υπάρχει καλύτερο blog από το blog του phantom: «Αυτό που δεν θέλουν οι γυναίκες?»

α. Όχι.

β. Φυσικά και όχι.

γ. Μπα, με τίποτα..

δ. Όχι, δε νομίζω.

ε. Τσου.

στ. Πφφ, τι ηλίθια ερώτηση είναι αυτή, φυσικά και υπάρχει, άκου καλύτερο blog οι παπαριές του phantom… Ας γελάσω ΑΧΑΧΑΧΑΧΑχαχαχαχαχα (ΚΛΙΚ)… τι είναι αυτό το πιστόλι στον κρόταφό μου?...εεεεε… αστειευόμουν βρε, χεχε, όλοι ξέρουν ότι ο phantom είναι ο καλύτερος όλων…εεε... phantom kicks ass! He’s the best!

ζ. Όχι. Όχι. Όχι. Όχι. Όχι. Όχι. Όχι. Αυτό είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο εγώ κι οι φωνές συμφωνούμε.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αν η πλειοψηφία των απαντήσεών σου κυμαίνεται από το γ. και κάτω, τότε μπορεί να είσαι πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας (κυρίως για τα αστυνομικά δελτία ή τις ψυχιατρικές μελέτες) αλλά δε νομίζω πώς μπορείς να συνυπάρξεις με άλλον άνθρωπο εκτός από τον Πάνο Σόμπολο ή τον ψυχίατρό σου. Είτε όμως είσαι παρανοϊκός stalker, είτε νορμάλ άνθρωπος, είτε κάτι ενδιάμεσο, για να έφτασες μέχρι εδώ τότε κατά πάσα πιθανότητα είσαι ένας από τους καλύτερους αναγνώστες ever!

Keep reading and keep smiling!!! :)

Το καλοκαίρι μου

Ντροπή μου, το παίζω και ροκάς...



Blame it στον καιρό που αλλάζει συνέχεια κ δε βοηθά στο να σταθεροποιήσουμε μια διάθεση.

Supposing ότι είσαι κι εσύ τόσο ευαίσθητος ώστε να σε επηρρεάζουν οι μεταβολές του καιρού. Ή αυτό ή πάσχουμε από διπολική μανιακή διαταραγμένη προσωπικότητα.
Who cares, άλλωστε το δεύτερο ακούγεται πιο cool.

Υ.Γ. Gamato is back. 'Eγινε igamato. Τρέξε να κατεβάσεις ΕΔΩ.

Ποιοί είναι αυτοί?

Σύμφωνα με πολύ έξυπνους επιστήμονες με τεράστια τηλεσκόπια, γιγάντιους υπολογιστές, πιπέτες, δοκιμαστικούς σωλήνες, μαυροπίνακες και κρανία σε μέγεθος μπάλας ποδοσφαίρου για να χωράει τον dual-core εγκέφαλό τους, μας λένε πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε περίπου μόνο το 4% της ενεργειακής μάζας του σύμπαντος κι όλο το υπόλοιπο είναι άγνωστο ή κάπως έτσι τελοσπάντων. Το υπόλοιπο 96% αποτελείται από Αθέατη Ύλη (ή dark matter), που σημαίνει βασικά ότι δεν έχουμε ιδέα από τι αποτελείται. Πρέπει πάντως να τους το αναγνωρίσουμε, του έδωσαν ένα τόσο cool όνομα που σε αποσπά και δε σου αφήνει περιθώριο να τους κατηγορήσεις για άγνοια κι ασχετοσύνη. Αν ήταν στο χέρι μου θα την είχα ονομάσει «σούπερ μαγική διαστημική μυστήρια μάζα» γιατί αυτή η ονομασία είναι ακόμα πιο cool.

Η Αθέατη Ύλη δεν υπάρχει μόνο στο σύμπαν. Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι στο πληθυσμό μας που αποτελούνται από Αθέατη Ύλη, τεράστια κομμάτια ανθρώπινης μάζας που δεν έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου και των οποίων τις επιλογές και προτιμήσεις δεν πρόκειται να κατανοήσω ποτέ.

Οι άνθρωποι ας πούμε που κερδίζουν τα εκατομμύρια στα τυχερά παιχνίδια όπως Τζόκερ, Λόττο και λαχεία σίγουρα θα αποτελούνται από Αθέατη Ύλη. Αν σκεφτεί κανείς πως τόσα χρόνια κάθε βδομάδα (συνήθως και 2 φορές τη βδομάδα) προκύπτει τουλάχιστον ένας εκατομμυριούχος από το Τζόκερ, άλλος ένας από το Λόττο, άλλος ένας από τα λαχεία τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε γεμίσει εκατομμυριούχους! Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είχαμε όλοι από ένα φίλο, γνωστό ή συγγενή που να είχε κερδίσει έστω και μια φορά στη ζωή του. Προσωπικά εγώ δεν ξέρω κανέναν που να έχει κερδίσει, και με όσους έχω συζητήσει το θέμα των τυχερών παιχνιδιών μόνο ένα άτομο βρέθηκε να μου πει ότι είχε ένα θείο που πριν κάτι χρόνια είχε κερδίσει κάποιες χιλιάδες ευρώ ή κάτι τέτοιο. Εσύ ξέρεις κανέναν? Πού κρύβονται όλοι αυτοί οι εκατομμυριούχοι? Παίρνουν τα λεφτά και εξαφανίζονται?

Αθέατη ύλη είναι και τα άτομα που βλέπουν σειρές όπως Παπακαλιάτη, Λάκη Γλυκούλη και Κάρμα. Καθεμία από αυτές μαζεύει τηλεθέαση γύρω στο 30 με 40%, δηλαδή περίπου ένας στους δέκα Έλληνες βλέπει Παπακαλιάτη αλλά ποτέ δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να παραδέχεται ότι βλέπει (εκτός από το σουργελάκι -σε έδωσα στεγνά). Αν πάρεις τον αριθμό των ατόμων με τα οποία έχω συζητήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου, τον διαιρέσεις με τον αριθμό των ατόμων που βλέπουν Παπακαλιάτη ή Λάκη Γλυκούλη και τον πολλαπλασιάσεις με τον αριθμό των επεισοδίων που έχουν προβληθεί από τις δυο αυτές σειρές θα καταλήξεις σε έναν αριθμό ο οποίος αποδεικνύει 2 πράγματα: πρώτον ότι έχω ξεχάσει τελείως τα μαθηματικά και δεύτερον ότι το κοινό που βλέπει αυτές τις σειρές αποτελείται από Αθέατη Ύλη που τους κάνει να εμφανίζονται μόνο στις τηλεοπτικές μετρήσεις αλλά όχι στον πραγματικό φυσικό κόσμο. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι? Πνεύματα? Φαντάσματα? Δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Είναι τρομακτικό…

Από την ίδια αθέατη ύλη αποτελούνται τα «δυναμικά νεανικά κοινά» για τα οποία μας πρήζουν ότι παρακολουθούν εκπομπές στυλ Μενεγάκη και Αυτιά, καθώς και τα άτομα που διαδίδουν τις φήμες με τις οποίες ξεκινούν όλα τα ρεπορτάζ του Star: «Φήμες λένε ότι η Τζούλια…(feel free to fill the gap με ό,τι μαλακία σου κατέβει)». Ποιος «δυναμικός νέος» στις 10 το πρωί θα δει Μενεγάκη? Όλοι οι νέοι τέτοια ώρα ή δουλεύουν ή κοιμούνται ή βγαίνουν για καφέ και μόνο δυναμικούς δεν τους λες γιατί κατά πάσα πιθανότητα αν κάθονται και βλέπουν τηλεόραση είναι άνεργοι μπατίρηδες. Οι λεφτάδες νέοι που δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν την ώρα της Μενεγάκη θα κοιμούνται όντας κομμάτια από hangover το προηγούμενο βράδυ ή overdose κόκας. Όσο για τις φήμες του star αν ήθελαν να είναι ειλικρινείς αντί για «Φήμες λένε…» θα έλεγαν «Επειδή δεν είμαστε κανονικοί δημοσιογράφοι ώστε να κάνουμε ένα ρεπορτάζ της προκοπής θα σκαρφιστούμε μια σώκιν ιστορία για μια διασημότητα και θα προσποιηθούμε ότι έχει διαρρεύσει από φήμες απ’τις οποίες και καλά έχει βουίξει όλος ο τόπος ενώ στην πραγματικότητα nobody gives a shit».

Αθέατη ύλη είναι οι οπαδοί της ΑΕΚ. Never met one in my life. Εκτός ίσως μία φορά πολύ πρόσφατα. Και πάλι αναρωτιέμαι αν ο τύπος μου είπε ΑΕΚ ή ΑΕΛ. Πιστεύω πως οι οπαδοί της ΑΕΚ που δείχνει η τηλεόραση στους αγώνες είναι κομπάρσοι πληρωμένοι από τη διοίκηση.

Μετά έχεις τους Πυξ Λαξ. Εσένα σου αρέσουν? Καλοί είναι, αλλά δεν τρελαίνεσαι κιόλας ε? Ήταν από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα στην Ελλάδα, έκαναν sold out συναυλίες, πουλούσαν χιλιάδες σιντί. Μέχρι και κριτικές καλές δέχονταν. Αλλά έχεις γνωρίσει ποτέ κανέναν που να δηλώνει φαν? Όλοι έχουμε ένα τουλάχιστον τραγούδι από τους Πυξ Λαξ που μας ψιλοαρέσει, κάπως, πχ το Μοναξιά μου όλα και το χμμμ άλλο, πώς το λένε (κανείς ποτέ δε θυμάται άλλο τίτλο τραγουδιού των Πυξ Λαξ εκτός από το Μοναξιά μου Όλα), που μιλάει για μια γκόμενα και πάει κάπως έτσι μμναναναμμμ ναναμμναναμμ… ωωω forget it. Όλοι αυτοί οι φαν ζούνε σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι Πυξ Λαξ θεωρούνται αποδεκτοί κι όχι απλά ενοχλητικοί όπως στο κανονικό σύμπαν. Αυτό το παράλληλο σύμπαν ενώνεται με το δικό μας όποτε είναι να κάνουν συναυλία ή να βγάλουν σιντί. Τον υπόλοιπο χρόνο είναι αόρατοι.

Από Αθέατη Ύλη αποτελούνται σίγουρα οι άνθρωποι που τρώνε τις καραμέλες Fisherman’s friend (ένας συνδυασμός μέντας, πυρίτιδας και κεριού αυτιού), τις μαύρες σοκολάτες με 80% κακάο (έχουν γεύση δείγματος για εξέταση κοπράνων) και τα hot dog από πλανόδιους πωλητές πανηγυριών. Ούτε οι Σουλιώτισσες δε θα τολμούσαν να φάνε λουκάνικο από αυτούς πριν πέσουν από το Ζάλογγο.

Αθέατη Ύλη είναι αυτοί που παρκάρουν σε θέσεις αναπήρων, πάνω σε διαβάσεις για πεζούς, σε διαδρόμους τυφλών κτλ. Όλοι καθημερινά βλέπουμε τέτοια παραδείγματα αναίσθητων απολίτιστων οδηγών αλλά αν ρωτήσεις ποτέ κανείς δε θα παραδεχτεί ότι έχει παρκάρει κάποτε στη ζωή του σε τέτοια σημεία.

Top παράδειγμα Αθέατης ύλης είναι όλα αυτά τα άτομα που κάθονται στο κοινό σε reality και ζωντανές εκπομπές και υποστηρίζουν διαγωνιζόμενους ή καλεσμένους φωνάζοντας ας πούμε «Ε-υγε-νί-ααα, Ε-υγε-νί-ααα», κάνουν «ωωωωωω» ή «ουουουου» όταν κάποιος κριτής την λέει στο διαγωνιζόμενο ή παθιάζονται και ζητωκραυγάζουν σαν χούλιγκανς like their lives depend on it. Οι μαριονέτες του floor manager. Αν είσαι γονιός και δεις το 14χρονο παιδί σου σε live της Κορομηλά να κλαίει όταν ανακοινώνεται υποψήφια η Βαλάντω ή να φτάνει σε οργασμό όταν πετάει τα φάλτσα το ξερακιανό ο Ντούρος, μη διστάσεις και σκότωσέ το επιτόπου μόλις γυρίσει σπίτι. Θα γλιτώσεις την κοινωνία από έναν μελλοντικό κατεστραμμένο ενήλικα.

Και φυσικά αθέατη ύλη είναι οι γνωστοί άγνωστοι αναρχικοί που σπάνε ό,τι βρουν μπροστά τους σε κάθε πορεία κι οι χούλιγκαν που ανοίγει ο ένας τα κεφάλια του άλλου στα γήπεδα. Και μιας και τ’αναφέρουμε R.I.P Olympiakos μιας και το τριφύλλι φέτος σήκωσε ό,τι κούπα υπάρχει. Where are your Gods now γαυράκια?

(Μουντιάλ ξεΜουντιάλ δεν ξεχνάμε την επιτυχία του βάζελου –Και μια κοινωνική προσφορά συμβουλή προς Μαρινάκη, το νέο αγοραστή του Ολυμπιακού: Αφού σκοπεύει να κάνει το λάθος και να αγοράσει τον Ολυμπιακό, αν θέλει να συνεχίσει να παίρνει τα πρωταθλήματα θα πρέπει να μην ξεχάσει να αγοράσει και τους κλασικούς διαιτητές. Ολυμπιακός χωρίς διαιτητή είναι σαν πουτάνα χωρίς τσατσά).

Κατηγορίες ανθρώπων από αθέατη ύλη υπάρχουν πολλές ακόμα, άπειρες όπως οι αόρατοι γιατροί που παίρνουν φακελάκια, οι αόρατοι υπουργοί μιζαδόροι, οι αόρατοι φοροδιαφυγόντες κι άλλοι τέτοιοι επιτυχημένοι άνθρωποι-παραδείγματα της κοινωνίας αλλά αν τους έγραφα όλους θα διάβαζες μέχρι αύριο και θα γκρίνιαζες πάλι για ποστ σεντόνια.

Υ.Γ.1 Τι θα γίνει ρε καμεραμέν? Άλλος παίκτης της εθνικής δεν υπάρχει για να κάνετε κοντινά? Πάνω που πείσαμε τη θηλυκή συντροφιά να κάτσει να δει μπαλίτσα, αναθεματίσαμε την ώρα και τη στιγμή γιατί εκεί που οι άντρες πετάγονται με κάθε χαμένη ευκαιρία της εθνικής, οι γυναίκες αναστενάζουν με κάθε κοντινό του Τζιόρβα που σκύβει να πιάσει την μπάλα (και να του φεύγει από τα χέρια όπως στον αγώνα με την Ν.Κορέα ή να πιάνει τα άπιαστα όπως χτες). Τουλάχιστον μετά τα κοντινά στον Τζιόρβα ας κάνουν στο καπάκι ένα κοντινό στον Καραγκούνη για να ξενερώσουν μια κι έξω!

Υ.Γ.2 Όπως θα έγινε φανερό το ποστ αυτό δεν είχε καμία συνοχή σκοπό ή νόημα, το έγραψα κυρίως επειδή το κορίτσι ζήτησε να διαβάσει κάτι ό,τι να’ναι κι εγώ αδυνατώ να χαλάσω χατήρι. Να ζητήσω συγνώμη από μερικούς αναγνώστες που έχω καιρό να απαντήσω στα e-mail αλλά με την εξεταστική, τα σεμινάρια του ΟΑΕΔ, το διάβασμα, τις ζέστες και την αναβλητικότητα όλο λέω ότι θα απαντήσω κι όλο το αναβάλλω. Soon θα επικοινωνήσω guys, δεν σας ξεχνώ, σε σειρά προτεραιότητας μπαίνουν ο δικηγόρος, ο απίστευτος γιατρός-οπαδός του Τσιφόρου κι η κοπέλα που ήθελε να σταματήσει το κάπνισμα (hope you are άκαπνη by now).

Μουντιάλ

Μακάρι να μπορούσα να απολαύσω το μουντιάλ. Υποτίθεται ότι ενώνει την εθνική, συλλογική μας συνείδηση για 4 βδομάδες κάθε 4 χρόνια. Είναι κάτι σαν την Eurovision αλλά για άντρες. Προς μεγάλη μου λύπη δε μπορώ να ταυτιστώ. I just don’t get it. Don’t get me wrong, το λατρεύω το ποδόσφαιρο και ποτέ δε λέω όχι σε ένα καλό ματσάκι (επιπέδου τσαμπιολίκ). Αλλά στην ανάταση του έθνους με κάθε κεφαλιά του Χαριστέα ή κάθε οσκαρική πτώση του Καραγκούνη εγώ μένω αδιάφορος. Με ενοχλεί αυτή η κούφια εξομοίωση του πατριωτισμού. Εκεί που εσύ βλέπεις συμπατριώτες σου ποδοσφαιριστές αντάξιους του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη να ιδρώνουν τα σορτσάκια στα χρώματα της γαλανόλευκης, εγώ βλέπω 11 εκατομμυριούχους να καταστρέφουν ένα καλοκουρεμένο γρασίδι.

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου πάντως είναι μια προφητική μικρογραφία της κοινωνίας μας. Στα πολύ low μας οι Έλληνες φέραμε Γερμανό (προπονητή) να μας ξελασπώσει. Ο Ρεχάγκελ ήταν ο προάγγελος του δουνουτού.

Ματς με μεγάλες ομάδες όπως Αργεντινή, Βραζιλία, Αγγλία έχουν μεγάλο ενδιαφέρον να τα δεις γιατί παίζουν ωραίο ποδόσφαιρο. Εκεί ευχαρίστως να μπαστακωθώ μπροστά στη μεγάλη plasma τηλεόραση του δωματίου και να κοιτάζω με προσήλωση, αποχαύνωση και θαυμασμό λες και είμαι 5-χρονο που βλέπει για πρώτη φορά τη Ντόρα την Εξερευνήτρια. Αλλά δε μπορώ να μοιραστώ τον ενθουσιασμό των συμπατριωτών μου όταν βλέπουν την Εθνική μας. Κρίνοντας από την έντονη συγκίνηση στα πρόσωπά τους αυτός που φαίνεται να χάνει είμαι εγώ, αλλά πώς να το κάνουμε δε νιώθω καμία συγκίνηση ή εθνική περηφάνια να βλέπω τους «παικταράδες» μας να ιδρώνουν και να ξεφυσάνε προσπαθώντας να βάλουν ΕΝΑ γκολ για να πανηγυρίσουμε το πρώτο μας γκολ ever σε παγκόσμια διοργάνωση.

Τριφύλλι και πάλι τριφύλλι!

Εκτός από το προφανές ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον που έχει το Μουντιάλ μπορεί να προσφέρει και άλλες συγκινήσεις. Προσπάθησε ας πούμε να φανταστείς ότι βρίσκεσαι στη θέση του ΒορειοΚορεάτη προπονητή στο εναρκτήριο ματς με τη Βραζιλία. Είναι σαν να παρακολουθείς ταινία θρίλερ για γερά νεύρα. Μιλάμε για μια χώρα όπου ο δικτάτορας Κορεάτης δεν προβάλλει τους αγώνες για να μη στεναχωρηθεί το έθνος σε περίπτωση που η ομάδα χάσει. Προβάλλει σε επανάληψη μόνο όσους αγώνες έχουν θετικό αποτέλεσμα. I can’t even imagine το άγχος των παικτών σκεφτόμενοι τι τους περιμένει πίσω αν χάσουν. Και τους έκατσε κι άσχημο πρόγραμμα των καημένων, εναντίον της Βραζιλίας ο πρώτος αγώνας, εναντίον της Αργεντινής ο δεύτερος. Give them a break!

Το μουντιάλ επίσης είναι μια καλή ευκαιρία για κοινωνιολογικές μελέτες σε παγκόσμιο επίπεδο και μια καλή ευκαιρία για όσους αρέσκονται στο να βγάζουν εθνικά στερεότυπα. Οι Αργεντινοί παίζουν βρώμικο ποδόσφαιρο, οι Βραζιλιάνοι με κάθε γκολ χορεύουν σάμπα, οι Γερμανοί παίζουν προσηλωμένοι κι ανεπηρέαστοι από συναισθηματισμούς, οι Νιγηριανοί τρέχουν κ.ο.κ. Αναρωτιόμουν τις προάλλες πώς γίνεται οι Κινεζοιαπωνοκορεάτες που είναι τόσα εκατομμύρια άνθρωποι να έχουν τόσα παρόμοια μονοσύλλαβα ή δισύλλαβα ονόματα. Μόνο στη Βόρεια Κορέα σήμερα το μεσημέρι υπήρχαν 2 Τσου, 2 Λη και 2 Γιουν. Good luck σ’αυτόν που ανέλαβε τη μετάδοση του αγώνα.

Αν λοιπόν είσαι ποδοσφαιρόφιλος απόλαυσε το Μουντιάλ αλλά please for Christ’s sake σε περίπτωση που η Ελλάδα κάνει κάποια ποδοσφαιρική επιτυχία (although it seems soooo unlikely) μη βγεις στην Ομόνοια να πανηγυρίζεις λες και δέχτηκε η Βίκυ Καγιά να βγει ραντεβού μαζί σου, φωνάζοντας δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ γιατί θα αρχίσω να ζηλεύω τους μετανάστες στο λέω.

Για να δεις παράδειγμα phycho Ελληνάρα, τις προάλλες είχαμε βγει για χαλαρό όμορφο ρομαντικό δείπνο στην αυλή ενός εστιατορίου, με το τραπέζι μας να βρίσκεται δίπλα στο πεζοδρόμιο. Εκεί που είχαμε μπουκωθεί και μασουλούσαμε εμφανίστηκε φάντης μπαστούνης ένας τύπος στο πεζοδρόμιο δίπλα μας. Μας κοιτούσε επίμονα κι αμέσως μετά στα καλά του καθουμένου άρχισε να λέει με φουλ τσαντίλα: «Αν έχετε 30 λεπτά κι αν δεν έχετε να σας δώσω εγώ, πηγαίντε τώρα να στοιχηματίσετε ότι η Εθνική θα πάρει το Μουντιάλ, να σκάσουν κι οι άλλοι οι μαλάκες που λένε ότι δε θα πάρουμε τίποτα». Προφανώς έλεγε σε κάποιους ότι η Ελλάδα θα πάρει το Μουντιάλ κι αυτοί τον είχαν πάρει στο ψιλό κι ο τύπος τα είχε πάρει. Το σαγόνι μου έμεινε μετέωρο καθώς ο εγκέφαλος ήταν απασχολημένος να αναρωτιέται τι βαθμού παράνοια είχε ο παράξενος τύπος. Μείναμε να τον κοιτάμε λες και βλέπαμε ξανθιά να αναλύει τη θεωρία της σχετικότητας μέχρι που βαρέθηκε κι έφυγε. Obviously, άτομα που πιστεύουν ότι ο Άη Βασίλης υπάρχει, ότι τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού είναι καθαρά, ότι η Ευγενία Μανωλίδου πήγε στο Dancing with the stars για το φιλανθρωπικό σκοπό ή ότι η Ελλάδα θα πάρει το Μουντιάλ έχουν σίγουρα κάποιο βαθμό παράνοιας.

Αυτό τον ακατανόητο ποδοσφαιρικό εθνικισμό καπηλεύονται εταιρίες όπως η Vodafone με τις διαφημίσεις της. Δώσε βάση, δείχνει ταξιτζή ο οποίος δέχεται οικειοθελώς να πάρει 4 ελληνάρες κάφρους μέχρι την Αφρική για να δουν τον αγώνα, κι όλα αυτά χωρίς να τους χρεώσει τίποτα παρά μόνο ένα σημαιάκι έξω από το γήπεδο! ΤΟ σουρεάλ σκηνικό! Εδώ ένα βράδυ πριν πολύ καιρό δεν έβρισκα ταξιτζή που θα δεχόταν να με πάει από Άγιο Δημήτριο μέχρι Γλυφάδα, όχι μέχρι Νότια Αφρική! (Σ.τ.σ. εξαίρεση αποτελούν εξαίρετοι ταρίφες όπως ο αξιαγάπητος κολλητός swift-γκουχγκουχ διαβάζει κιόλας- keep up the good work swift)

Κι η Sony επίσης καπιλεύεται το Μουντιάλ, έχει βάλει τον Κακά να διαφημίζει 3D τηλεοράσεις, μόνο που η προοπτική του να βλέπεις το Μουντιάλ σε 3D τηλεόραση είναι τόσο μακρινή (και άχρηστη) όσο κι αν σου πουλούσαν παπούτσια για να περπατήσεις στον Άρη. Αν θες ντε και σώνει να την αγοράσεις, πάρτην για να δεις το Avatar. Come to think about it, και το Avatar θα αργήσει κάτι μήνες να βγει σε dvd με τεχνολογία 3D, οπότε άχρηστη θα σου βγει η τιβί, πάρε δες το Avatar σε κανονικό 2D dvd. Come to ξαναthink about it, don’t even bother να δεις το Avatar, γιατί οκέι είναι και γαμώ τις ταινίες αλλά μου την έσπαγε τόσο πολύ η φυλή με τα μπλε ανθρωπάκια έτσι όπως ήταν όλοι σοβαροί κι αγέλαστοι με τις μεγάλες πατούσες τους και τα άτριχα μπλε στήθη. Γάμα και το ηλίθιο δέντρο τους, εγώ υποστήριζα τις μπουλντόζες.

Σε όλα τα κράτη του κόσμου λοιπόν πάρα πολλές εταιρίες σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το εθνικό ποδοσφαιρικό αίσθημα αφαιμάσσοντας την εθνική ανασφάλεια μετατρέποντάς την σε κέρδος και φθηναίνοντας έτσι τη διασκέδαση που απολαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι από αυτό το ποδοσφαιρικό τουρνουά. Ανάμεσα στους οποίους δεν είμαι εγώ.

Μπορεί η τηλεόραση μου να είναι ανοιχτή στο background ή να παίρνει φωτιά σε μεγάλα ματς με ποδοσφαιρικό ή κοινωνικοπολιτικό ενδιαφέρον (όπως στο Βραζιλία-Β.Κορέα όπου καθόμουν και μέτραγα πόσες φορές σκούπιζε τον κρύο ιδρώτα στο μέτωπό του ο Κορεάτης προπονητής με κάθε χαμένη ευκαιρία της Βραζιλίας) καθώς έχω κάποιο βαρύ βιβλίο στην κοιλιά μου και προσπαθώ να διαβάσω τώρα στην εξεταστική αλλά ένιωσα πολύ έξυπνος χθες το απόγευμα που αντί να είμαι καρφιτσωμένος σε καφετέρια (και να κοιτάζω τα πίξελ που παίζουν μπάλα μαζί με τους υπόλοιπους θαμώνες μεταξύ των οποίων και γυναίκες οι οποίες εξαπατήθηκαν καθώς τα αγόρια τις παρέσυραν με κάτι του στυλ «Έλα να βγούμε για ένα καφεδάκι -για να μην γκρινιάζεις-» και μετά οι άντρες πέρασαν όλη την ώρα αγνοώντας τις και κοιτάζοντας τα πόδια των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών πιο πολύ από τα πόδια της κοπέλας τους) εγώ βγήκα βόλτα στο άλσος της Ηλιούπολης με εκπληκτική θέα και μυρωδιές από πεύκα που πυροδοτούσαν déjà vu από παιδικές αναμνήσεις σε κατασκηνώσεις. Και κάπου εκεί στο ανέβα κατέβα των μικρών λοφίσκων του άλσους πετύχαμε εκδήλωση με χορευτικά από μούλικα νηπιαγωγείου.

Το σκηνικό με τα μικρούλια που χόρευαν ήταν τόσο γλυκό και γούτσου γούτσου που χρειάζομαι να δω όλες τις τριλογίες Ράμπο για να αρχίσω να παράγω πάλι τεστοστερόνη.

Υ.Γ. Οι άνθρωποι δε θα σταματήσουν ποτέ να με εκπλήσσουν. Στα επι πληρωμή σεμινάρια του ΟΑΕΔ τα οποία κάνω αυτό τον καιρό (και για τα οποία θα σου πω άλλη φορά γιατί αφενός είναι long story, αφετέρου βαριέμαι, ζεσταίνομαι και πρέπει να γυρίσω στο διάβασμα) υπήρξε ένας τυπάκος 34χρονών παρακαλώ, αρκετά καμένος, ο οποίος τρομοκρατήθηκε όταν του έκανα ένα από τα κλασικά μαγικά τρικ και του εξαφάνισα ένα κέρμα. Μιλάμε βάρεσε κρισάρα, τρομοκρατήθηκε, δε με πίστευε ότι του έκανα κόλπο κι ότι είχα κρύψει το κέρμα στο άλλο χέρι, δεν κάθησε να του εξηγήσω κι έκτοτε με αποφεύγει τρομαγμένος. Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε τυχαία στο διάδρομο και δε πρόλαβε να με αποφύγει, με χαιρέτησε τυπικά λέγοντας: «Καλημέρα μάγε!» (…)

Όλα όσα ΔΕΝ πρέπει να ξέρεις για τις πρώτες βοήθειες

Αφορμή για τις παρακάτω εξυπνάδες που θα διαβάσεις ήταν μια συζήτηση που ξεκίνησε τυχαία σε μια παρέα τις προάλλες. Τύπος μας πληροφόρησε σοκαρισμένος ότι το απόγευμα σε ένα καφενείο ένας από τους πελάτες έχοντας πιει μόλις ένα ποτήρι κρασί λιποθύμησε και μετά άρχισε να σφαδάζει χειρότερα κι από τη Λίντα Μπλερ στον εξορκιστή. Μια κυρία που ήξερε 5 πράγματα από νοσηλευτική σύμφωνα με τα λεγόμενα του παιδιού, αφού πρότεινε αρχικά να του σηκώσουν τα πόδια ψηλά μετά «διέγνωσε» ότι ο ασθενής κινδύνευε να πνιγεί επειδή «θα του γύριζε η γλώσσα», έτσι θεώρησε φρόνιμο να χώσει τα δάχτυλά της στο στόμα του και να την τραβήξει.

Θα μπορούσαν επιπλέον να τον μαχαίρωναν στην καρδιά, να τον έλουζαν με βενζίνη και να του έριχναν ένα σπίρτο. Το ίδιο θα βοηθούσε.

Ένα βράδυ αργά τον καιρό που σπούδαζα στη Λάρισα καθώς γύριζα σπίτι περνούσα έξω από ένα μπαράκι κοντά στο μέρος όπου έμενα. Στο πεζοδρόμιο στέκονταν μια παρέα παιδιών, λιώμα από το μεθύσι κι είχαν σχηματίσει κύκλο γύρω από ένα φίλο τους που είχε ξαπλώσει στο πεζοδρόμιο και ήταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Τους άκουσα να λένε: «Βάλτον να ξαπλώσει κάτω και θα σταματήσει να ξερνάει». Αυτός που το είπε ή δεν είχε ιδέα από πρώτες βοήθειες ή αντιπαθούσε πολύ τον τύπο που ήταν πεσμένος.

Κι επιπλέον δεν είχε ακούσει πώς πέθανε ο Jimmy Hendrix.

Πλησίασα και τους είπα πως θα ήταν καλύτερα να τον βάλουν στη λεγόμενη «recovery position». Δεν καταλάβαιναν για τι πράγμα μιλούσα ενώ μες στο μεθύσι τους με κοιτούσαν καλά καλά γιατί προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν αν είμαι κάποιος γνωστός τους. Τον έβαλα μόνος μου σε αυτή τη στάση:

Μετά από 2 λεπτά ο τύπος ξέρασε κανα λίτρο εμετό. Έκανε χάλια το πεζοδρόμιο αλλά μέχρι εκεί, δεν κινδύνευε. Αν παρέμενε ξαπλωμένος στην πλάτη του μπορεί να είχε πεθάνει από αναρρόφηση του ίδιου του του εμετού (κάτι που συμβαίνει συχνά, με αυτό τον τρόπο πέθανε ο Χέντριξ). Τους είπα να τον πάνε ή στο νοσοκομείο ή σπίτι του και να τον βάλουν να ξαπλώσει σε αυτή και μόνο αυτή τη στάση, με μια μεγάλη λεκάνη καλού κακού δίπλα του. Ο πιο ξεμέθυστος φάνηκε να καταλαβαίνει.

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας και καλό είναι ορισμένες απορίες ή εσφαλμένες αντιλήψεις να ξεδιαλύνονται γρήγορα πριν συμβεί κάτι μοιραίο. Γι’αυτό παρακάτω θα διαβάσεις μερικές μόνο από τις πολλές φήμες που έχουν ακουστεί κατά καιρούς και είναι κοινή πρακτική από wannabe γιατρούς και νοσηλευτές του δρόμου αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο αυτού που ήδη κινδυνεύει.

Τα παρακάτω δεν είναι οδηγός πρώτων βοηθειών, είναι απλά μερικά μόνο από τα λάθη που κάνουμε γιατί «έτσι έχουμε ακούσει από κάπου». Είναι πράγματα που ΔΕΝ πρέπει να ξέρεις κι αν τα ξέρεις πρέπει να τα ξεχάσεις. Αν έχεις κι άλλα υπόψη σου να συμπληρώσεις ή περαιτέρω απορίες ευχαρίστως να τα κουβεντιάσουμε.

Μύθος 1: Όταν λιποθυμήσει κάποιος πρέπει να του σηκώσουμε τα πόδια.

Αυτό είναι ο πιο συχνός μύθος και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να χειροτερέψει δραστικά την κατάσταση του ασθενή και να αποβεί μοιραίος. Το να ανυψώσεις τα πόδια σε κάποιον βοηθάει μόνο αν ο ασθενής λιποθύμησε λόγω υπότασης (χαμηλής πίεσης). Συμβαίνει κυρίως σε γυναίκες που έχουν χαμηλή πίεση ειδικά αν στέκονται πολύ ώρα όρθιες σε μέρη με συνωστισμό (πχ εκκλησίες, ουρές στην εφορία, συναυλίες του Σάκη) ή είναι νηστικές ή συνέβη κάτι που τις συγκίνησε ή τις τρόμαξε.

Σε τέτοιες περιπτώσεις λοιπόν που η λιποθυμία οφείλεται σε χαμηλή πίεση, δηλαδή σε ελάττωση της ποσότητας του αίματος που πηγαίνει στον εγκέφαλο γεγονός που συνεπάγεται τη μείωση του οξυγόνου στην περιοχή του εγκεφάλου, τότε είναι σωστό και φρόνιμο να σηκώνουμε τα πόδια. Οι άνθρωποι όμως δε λιποθυμούν μόνο από χαμηλή πίεση. Κάποιος μπορεί να σωριαστεί στο έδαφος επειδή έπαθε εγκεφαλικό. Αν του σηκώσεις τα ποδιά, you might as well να τον πάρεις και να τον πετάξεις στη θάλασσα να γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα. Στο εγκεφαλικό πρέπει να τοποθετήσεις το κεφάλι του πάσχοντα ψηλότερα από το υπόλοιπο σώμα και να του βάλεις κρύα επιθέματα στο κεφάλι.

Κάποιος επίσης μπορεί να λιποθυμήσει λόγω καρδιακής προσβολής. Αν σηκώσεις τα πόδια σε κάποιον που παθαίνει ένα τέτοιο συγκοπτικό επεισόδιο θα τον δυσκολέψεις να αναπνεύσει και θα χειροτερέψεις την κατάστασή του. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις όταν κάποιος παθαίνει έμφραγμα είναι να τον βάλεις σε μισοκαθιστή στάση στο κρεβάτι με τα γόνατα λυγισμένα, τους ώμους και το κεφάλι στηριγμένα σε μαξιλάρια και να του δώσεις να μασήσει μια ασπιρίνη όσο περιμένετε να έρθει το ασθενοφόρο.

Επιπλέον μη ρίχνεις νερά στο πρόσωπο των λιποθυμισμένων και μην τους βαράς χαστούκια. Το πιο πιθανό είναι να σας αρχίσουν στα χαστούκια αυτοί όταν ξυπνήσουν και συνειδητοποιήσουν ότι τους μελάνιασες τα μάγουλα και τους έκανες λούτσα.

Ένα απόγευμα πριν χρόνια που είχα κατέβει βόλτα στη Γλυφάδα ήμουν παρών σε ένα τρακάρισμα όπου ένας τύπος ντυμένος κλόουν είχε παραβιάσει STOP κι είχε κοπανήσει το αμάξι μιας 50αρας. Ήταν αστείο να βλέπεις τον κλόουν να κατεβαίνει από το αμάξι τρομαγμένος αλλά με βαμμένη μουτσούνα σαν να χαμογελάει, και να τρέχει με τα μεγάλα παπούτσια του, τη ροζ περούκα και το καρό φαρδύ παντελόνι του να δει αν είναι καλά η κυρία. Με κάθε του βήμα τα παπούτσια του έκαναν έναν ήχο σαν καραμούζα. Από τα πιο παράξενα σκηνικά που έχω δει.

Η κυρία άνοιξε την πόρτα της και σωριάστηκε κάτω. Γιατρός περαστικός (εγώ τότε ήμουν πρώτο ή δεύτερο έτος) την πλησίασε, τσέκαρε ότι έχει σφυγμό κι ότι αναπνέει και της σήκωσε τα πόδια ψηλά προσπαθώντας να κρατά σταθερό τον αυχένα της. Έπραξε καλά? Ναι, γιατί εκτίμησε ως πιο πιθανό ότι η κυρία τρόμαξε από τη σύγκρουση, της έπεσε η πίεση και λιποθύμησε. Είναι επίσης πολύ βασικό σε κάθε ατύχημα να φροντίζουμε να σταθεροποιούμε τον αυχένα μέχρι να έρθει ασθενοφόρο. Περισσότερα για την πορεία της υγείας της δε μπορώ να σου πω γιατί είχα τα μάτια μου στραμμένα στον κλόουν. Θα νόμιζες ότι είχε ασπρίσει από το φόβο του αλλά το μεικ-απ του ήταν κάτασπρο εξ’αρχής οπότε καμία διαφορά δεν παρατήρησα!

Το συμπέρασμα είναι ότι αν δεν έχεις μια πιθανή εκτίμηση για το λόγο για τον οποίο είναι λιπόθυμος ο άλλος καλό είναι (αφού ελέγξεις ότι αναπνέει και χτυπά η καρδιά του) να τον αφήσεις όπως είναι (αφού τον βάλεις σε recovery position) και να φωνάξεις ασθενοφόρο!

Μύθος 2: Αν κάποιος αιμορραγεί πολύ από κάποιο τραύμα στο χέρι ή στο πόδι, τότε πρέπει να δέσεις ένα σφιχτό κόμπο κάπου ψηλότερα για να σταματήσει το αίμα.

Πολύς κόσμος το πιστεύει αυτό, ακόμα και γιατροί. Περιδένοντας σφιχτά την περιοχή πάνω από το τραύμα εμποδίζεις τη ροή του αίματος στην περιοχή αυτή. Οπότε ο τραυματίας μπορεί να μη χάνει πολύτιμο αίμα από την πληγή αλλά έτσι κόβεις και την κυκλοφορία του αίματος και στο υπόλοιπο τραυματισμένο χέρι ή πόδι. Με αποτέλεσμα οι ιστοί του να υποστούν ανεπανόρθωτη βλάβη και να χάσει όλο το τραυματισμένο χέρι ή πόδι.

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να πιέζεις πολύ σφιχτά την πληγή («put pressure on it!» που λένε και στις ταινίες) και να κρατήσεις το τραυματισμένο μέλος όσο πιο ψηλά μπορείς.

Μύθος 3: Αν κάποιον τον δαγκώσει φίδι, τότε πρέπει να ρουφήξεις το δηλητήριο από την πληγή.

WTF? Εκτός κι αν θες να πεθάνεις κι εσύ και ο τύπος που τον δάγκωσε το φίδι τότε don’t suck on anything! Σε αυτή την περίπτωση είναι φρόνιμο να δέσεις ένα σφιχτό κόμπο πιο ψηλά από το δάγκωμα για να εμποδίσεις το ροή του δηλητηρίου από την πληγή προς την καρδιά μέσω του αίματος. Για να μην υπάρξει καταστροφή των ιστών που λέγαμε παραπάνω θα πρέπει να λασκάρεις τον κόμπο κάθε 15 λεπτά για να κυλάει το αίμα και να ξεμουδιάζει το χέρι-πόδι που έχει δαγκωθεί, με την ελπίδα να μην προλάβει να πάει αρκετή δόση του δηλητηρίου προς την καρδιά. Αν έχεις δαγκωθεί σε κάποιο σημείο που δε δέχεται περίδεση για διακοπή της ροής, you’re pretty much fucked. Αν δε πολυσυμπαθείς τον διπλανό σου βάλτον να σε ρουφήξει κι αποχαιρέτησέ τον μετά.

Μύθος 4: Αν κάποιος καταπιεί κάτι δηλητηριώδες τότε πρέπει αμέσως να κάνει εμετό.

Εξαρτάται από την ουσία που κατάπιε. Αν έχει καταπιεί χλωρίνη ας πούμε και μετά την ξεράσει πίσω, τότε θα αποτελειώσει τον οισοφάγο του με ό,τι δεν έκαψε η χλωρίνη κατά την είσοδό της. Τουλάχιστον στην περίπτωση της χλωρίνης δε θα ανησυχείς μήπως ο εμετός του λερώσει το πάτωμα!

Εκείνη τη στιγμή επικοινώνησε με ένα εφημερεύων νοσοκομείο ή με το κέντρο δηλητηριάσεων (210-7793777) να μάθεις τι πρέπει να κάνεις γιατί η αντιμετώπιση για κάθε ουσία είναι διαφορετική

Μύθος 5: Σε ένα τροχαίο δεν πρέπει να πειράζουμε κανέναν μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο.

Αυτός δεν είναι ακριβώς μύθος, έχει μεγάλη βάση. Σε ένα τροχαίο φοβόμαστε πολύ κάποιο «αόρατο» εσωτερικό τραύμα στη σπονδυλική στήλη και το παραμικρό κούνημα του αυχένα ή της πλάτης μπορεί να αφήσει στον τραυματία μόνιμη αναπηρία. Οπότε προσπαθούμε να μην μετακινήσουμε κανέναν αλλά πρώτα ελέγχουμε αν αναπνέουν, αν έχουν παλμούς ή σοβαρά τραύματα. Αν κάποιος δεν αναπνέει τότε αναγκαστικά θα τον μετακινήσεις(με την ελπίδα να μην έχει πληγεί η σπονδυλική του στήλη) για να του κάνεις καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση ή κάτι παρόμοιο αν χρειαστεί.

Μύθος 6: Αν κάποιος έχει επιληπτική κρίση βάλε κάτι στο στόμα του –όπως ένα κουτάλι ας πούμε.

Αυτό υποτίθεται θα τους εμποδίσει από το να δαγκώσουν τη γλώσσα τους. Μέγα σφάλμα. Το πιο πιθανό είναι να σπάσουν τα δόντια τους δαγκώνοντας το αντικείμενο ή να σπάσει το αντικείμενο και μετά να πνιγούν από τα κομμάτια. Ακόμα πιο πιθανό είναι να δαγκωθείς εσύ καθώς προσπαθείς να του χώσεις το αντικείμενο στο στόμα και να χάσεις κανα δάχτυλο.

Το μόνο που μπορεί να κάνεις σε κάποιον που έχει επιληπτική κρίση είναι να βάλεις ό,τι έχεις πρόχειρο πχ ρούχα, πετσέτες κ.α. σαν μαξιλάρι στο κεφάλι του επιληπτικού αλλά και τριγύρω για να μην χτυπήσει και να απομακρύνεις περαστικούς, εύθραυστα αντικείμενα ή άλλα επικίνδυνα πράγματα όπως ζεστούς καφέδες, γυαλιά, αιχμηρά αντικείμενα και να περιμένεις να περάσει η κρίση. Όταν το άτομο ηρεμήσει ελέγχεις αναπνοή και παλμούς και τον βάζεις σε recovery position.

Δράττω την ευκαιρία για να σου δείξω ένα απίστευτο βίντεο με την πιο σοκαριστική κρίση επιληψίας που έχω δει! Ένας ποδοσφαιριστής μετά από χτύπημα παθαίνει κρίση η οποία τον κάνει να φαίνεται λες κι ένας άγγελος θανάτου του τραβά την ψυχή έξω από το κορμί του! Embrace yourself and check it out. Viewer's discretion is advised.



Για να μη σε ψυχοπλακώσω googlαρα πολύ την περίπτωση του ποδοσφαιριστή κι έμαθα πως μετά από αυτό το συμβάν ήταν τελείως υγιής τόσο ώστε έπαιξε μέχρι και στον επόμενο αγώνα.

Μύθος 7: Αν κάποιος έχει τάση λιποθυμίας βάλε το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια του.

Αν το κάνεις αυτό το πιο πιθανό είναι να πέσει στο έδαφος λιπόθυμος. Και θα κοπανήσει και το κεφάλι του. Δες μύθο 1 για περισσότερα σχετικά με τις λιποθυμίες.

Μύθος 8: «Αυτός πέθανε επειδή του γύρισε η γλώσσα» ή «Αν λιποθυμήσει κάποιος άνοιξε το στόμα του και κράτησε τη γλώσσα του για να μη γυρίσει και τον πνίξει».

Είναι φυσικώς αδύνατον να καταπιεί κάποιος τη γλώσσα του. Η μόνη γλώσσα που μπορεί να καταπιεί κάποιος είναι της κοπέλας του αν το ρίξουν στο παθιασμένο french kissing ή τις γλώσσες τις θαλασσινές αν πεινάει πολύ και τις κατεβάσει αμάσητες. Άλλη περίπτωση δεν υπάρχει.

Οι οργανώσεις που ασχολούνται με την επιληψία καταπολεμούν αυτή την ψευδή αντίληψη γιατί μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά λάθη. Η προσπάθεια να ανοίξουμε το στόμα του επιληπτικού πιστεύοντας ότι μπορεί να καταπιεί τη γλώσσα του δεν τον σώζει από πνιγμό αντίθετα κινδυνεύει να σπάσουν τα δόντια του από τη δύναμη με την οποία είναι σφιγμένα από τους μύες των άνω και κάτω γνάθων ή να χάσουμε εμείς τα δάχτυλά μας.

Αυτό που μπορεί ίσως να συμβεί είναι όταν ο επιληπτικός ή ο απλά λιπόθυμος βρίσκεται σε ύπτια θέση και οι μύες είναι χαλαροί, η δύναμη της βαρύτητας μπορεί να ωθήσει τη βάση της γλώσσας προς τα πίσω κι αυτή με τον όγκο της να φράξει το άνοιγμα του φάρυγγα εμποδίζοντας τη διέλευση του αέρα. Για το λόγο αυτό πρέπει να ξαπλώσουμε το άτομο στη recovery position για να μετατοπιστεί η γλώσσα στη μια πλευρά και να παραμείνει ελεύθερος ο φάρυγγας αλλά και για να αποφύγει περίπτωση αναρρόφησης αν τυχόν το άτομο κάνει εμετό.

Μύθος 9: Αν κάποιος πνίγεται θα πρέπει να απομακρύνεις το αντικείμενο που του έχει «κάτσει στο λαιμό» με το χέρι σου ή να του κάνεις τραχειοτομή.

Γενικά έχε το σαν αρχή στη ζωή σου να μη βάζεις ποτέ το χέρι σου μέσα στα στόματα των άλλων. Αν κάποιο αντικείμενο φράζει το φάρυγγα κάποιου κι εσύ προσπαθήσεις να το απομακρύνεις με το χέρι σου, στο 90% των περιπτώσεων θα το χώσεις πιο βαθιά. Καλύτερα να τον χτυπήσεις στην πλάτη 4-5 φορές κι αν αυτό δε βοηθήσει να κάνεις το χειρισμό Heimlich, όπως φαίνεται εδώ.

Για να γίνει σωστά αυτός ο χειρισμός πρέπει να βάλεις αρκετή δύναμη, τόση ώστε σχεδόν να σηκώσεις από το έδαφος το άτομο που πνίγεται, οπότε αν πνίγεται κάποιος πολύ βαρύτερος από εσένα τότε πιθανότατα θα αποτύχεις. Επίσης κατά την εφαρμογή του Heimlich μπορεί να του σπάσεις κανα πλευρό. Don’t worry αυτό σημαίνει ότι την έκανες σωστά.

Όσο για την τραχειοτομή για να την κάνει κάποιος πρέπει να είναι ειδικά εκπαιδευμένος. Δεν πηγαίνει όποιος να’ναι και χώνει ένα στιλό Bic στο λαιμό του τραυματία και νομίζει πως τον έσωσε. Γύρω από την περιοχή αυτή υπάρχουν μεγάλα αιμοφόρα αγγεία και ο παραμικρός λάθος χειρισμός έστω και για χιλιοστά μπορεί να αποβεί μοιραίος.

Μύθος 10: Αν κάποιος μοτοσικλετιστής τραυματιστεί δε βγάζουμε ποτέ το κράνος.

Κι αυτός ο μύθος έχει μια λογική μιας και όπως είπαμε και στο μύθο 5 σε ένα τροχαίο φοβόμαστε πολύ για εσωτερικά τραύματα στη σπονδυλική στήλη ή στον αυχένα και μια άγαρμπη αφαίρεση του κράνους σε ένα τραυματισμένο κρανίο ή πλάτη μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Είναι βασικό να ελέγξουμε αν ο μοτοσικλετιστής αναπνέει. Αν δεν αναπνέει τότε αναγκαστικά αφαιρείς το κράνος και κάνεις καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση (μαλάξεις και «φιλί της ζωής»).

Μύθος 11: Αν ανοίξει η μύτη σου, γείρε το κεφάλι σου προς τα πίσω.

Εκτός κι αν είσαι τόσο πωρωμένος με το Twilight και το True Blood και νομίζεις ότι είσαι βαμπίρ και άρα δεν έχεις πρόβλημα με το να πίνεις το ίδιο σου το αίμα, μην γέρνεις το κεφάλι σου προς τα πίσω όταν αιμορραγεί η μύτη σου. Καταπίνεις όλα τα αίματα κι εκτός από αηδιαστικό μπορεί μέχρι και να πνιγείς. Πάρε μια πετσέτα, γείρε μπροστά, κράτα σφιχτά τα ρουθούνια σου κι ανάπνεε από το στόμα σου. Αν η αιμορραγία συνεχίζεται μετά από 30 λεπτά πήγαινε στο νοσοκομείο.

Μύθος 12: Αν συμβεί κάτι στο δρόμο καλύτερα να μη βοηθήσεις καθόλου, παρά να παρέμβεις, να κάνεις τα πράγματα χειρότερα και να βρεις και τον μπελά σου.

Αν κάποιος αιμορραγεί πολύ και δεν κάνεις τίποτα, μπορεί να χάσει πολύ αίμα, να πέσει σε σοκ και να πεθάνει. Αν κάποιος είναι αναίσθητος αλλά αναπνέει και δεν είναι στη recovery position μπορεί να πνιγεί από τη γλώσσα ή τον εμετό του. Και πιο σημαντικό, αν κάποιος είναι αναίσθητος και δεν αναπνέει θα παραμείνει αναίσθητος και δε θα αναπνέει, μέχρι κάποιος να κάνει κάτι γι’αυτό. Πριν είναι πολύ αργά.

Μύθος 13: Όπου να’ναι θα έρθει το ασθενοφόρο.

Πιο μύθος κι από τη μπύρα Mythos. Πάρε εδώ μια ιδέα από την περιπέτεια της aphthas από επείγοντα και νοσοκομεία. Δε μπορείς να ξέρεις ούτε αν θα σε εξυπηρετήσουν στα επείγοντα, ούτε αν θα έρθει εγκαίρως ασθενοφόρο. Αν πιστεύεις ότι έχεις την ψυχραιμία και τις οδηγικές ικανότητες φορτώσου τον τραυματία-ασθενή στο αμάξι σου και πήγαινέ τον εσύ σε ένα εφημερεύων κι αν είσαι τυχερός θα τον δεχτούν. Αλλιώς πρόσφερε εσύ τις πρώτες βοήθειες με τα λίγα που έμαθες από τα παραπάνω ή από πιο πλήρεις πηγές και περιμένετε μαζί με ψυχραιμία το ασθενοφόρο χωρίς να αγχώνεις τον τραυματία με συμπεριφορές του στυλ: «Ω Θεοίοιοιοιοιοι θα τον χάσουμεεεεεε! Ωιμέεεε! WHY GOD WHYYYYY? Γαμημένο δημόσιο τίποτα δε λειτουργεί στην ώρα του!… Κουράγιο θείε, δε θα αφήσω τον Άγιο Πέτρο να σε πάρει ακόμα!… Stay away from the light!»

Οπότε μετά από όσα έμαθες, θέλω να μου πεις κάτι. Έλα μη βαριέσαι και απάντησε. Τι έκανε λάθος η κυρία «που ήξερε 5 πράγματα από νοσηλευτική» στην πρώτη παράγραφο αυτού του ποστ και τι θα έπρεπε να κάνει?

The following takes place between και τέταρτο and παρά πέντε

Ξέρω ότι είναι το τελευταίο πράγμα που σε νοιάζει, αλλά θα σου πω πως έκανα κανα τριβδόμαδο να ανεβάσω ποστ γιατί εκτός ότι ήμουν λίγο busy being in love, διαβάζοντας για τη never-ending εξεταστική και κάνοντας κάτι σεμινάρια (για τα οποία θα πω άλλη φορά, έχεις δεν έχεις όρεξη να ακούσεις) συνέβη και κάτι άλλο κοσμοϊστορικό.

Το Lost τελείωσε.

Σήκω από την καρέκλα σου, στάσου όρθιος και κράτα ενός λεπτού σιγή. Άσε το δάκρυ σου να κυλήσει, μη ντρέπεσαι είναι απολύτως φυσικό. Προσπάθησε όμως να συγκρατήσεις τους λυγμούς σου, δεν πρέπει να κάνεις σκηνές, σε θέλω αξιοπρεπή. Όλος ο πλανήτης είναι συντετριμμένος.

Ναι καλά διάβασες, το Lost τελείωσε.

Και μαζί μ’αυτό τελείωσε και το 24. What the hell? ΠΩΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ JACK BAUER KAI TON JACK SHEPARD? Τι άλλο θα συμβεί πια? Θα χρεοκοπήσει η χώρα? Θα μπουν ληστές μες στο σπίτι, θα απαγάγουν τις μανάδες μας και θα κλέψουν τη συλλογή από J.I.Joe? Θα στραφούν εναντίον μας τα περιστέρια και θα τσιμπάνε κόσμο μέχρι θανάτου? Τι άλλο μας περιμένει στη γωνία? Θα μας πλήξουν σεισμοί και τυφώνες? Η Ντούβλη θα βγάλει κι άλλο dvd?

Το τελευταίο επεισόδιο Lost προβλήθηκε στην Αμερική μια Κυριακή βράδυ, όταν για εμάς στο Ελλάντα ήταν περίπου Δευτέρα πρωί. Είχα ξυπνήσει εκείνη τη Δευτέρα από τα άγρια χαράματα κι έκανα συνέχεια refresh στο eztv περιμένοντας πότε θα ανεβάσουν το επεισόδιο. Γύρω στις 9 και κάτι όλα τα bandwith του μtorrent μου ήταν αφοσιωμένα με ευλάβεια στο να κατεβάζουν το lost s06e17-18.

Παρακολουθώντας το δίωρο επεισόδιο δεν έσκισα και το μαγιό μου. It pretty much sucked. Θες να κάνεις μια σειρά που θα μιλάει για μαύρες ομίχλες που σκοτώνουν, για αθάνατους ανθρώπους και για ένα νησί που πηγαινοέρχεται στο χρόνο, ενώ ζητάς να κάνω τα στραβά μάτια σε τρύπες στο cast όπου ο γιος φαίνεται συνομήλικος με τον πατέρα?

Ο γιος

Και ο πατέρας

Fine απλά δώσε μου μια πειστική εξήγηση για όλα αυτά! Μη τα γαμάς όλα με ένα τελευταίο «πολυαναμενόμενο επεισόδιο» που αφήνει περισσότερες απορίες απ’όσες δημιουργούνται σε μαθητές όταν ακούνε τον καθηγητή να τους εξηγεί μιγαδικούς και ολοκληρώματα.

Η μόνη απορία που έχει απαντηθεί επαρκώς κατά τη διάρκεια όλων αυτών των σεζόν είναι το πώς βρέθηκαν πολικές αρκούδες σε ένα τροπικό νησί. Κάτι είναι κι αυτό.

Fuck Lost, τα 5 στάδια του χωρισμού θα τα βιώσω με το τέλος του 24. Δεν έχω δει όλα τα επεισόδια της τελευταίας σεζόν ακόμα οπότε αν πετάξεις κανα spoiler της υπόθεσης στα σχόλια I’m going to fucking kill you, Jack Bauer style. Θα βασανίσω τη γιαγιά σου μπροστά στον παππού σου για να μου πει πού κρύβεσαι κι όταν σε βρω αφού αφοπλίσω τη βόμβα με το μεγάλο κόκκινο ρολόι στο 00.01δευτερόλεπτο θα σου φυτέψω 3 σφαίρες στο στομάχι πιο γρήγορα κι απότι φυτεύει έμπειρος αγρότης σπόρους για ντομάτες στο χωράφι.

Αναρωτιέμαι πώς θα είναι το τέλος του 24. Φαντάζομαι ο Jack Bauer θα ανοίξει πόρτα πυροβολώντας να βγει από την κόλαση, αφού έχει γονατίσει πρώτα το Διάολο και τον έχει βάλει να του ζητήσει συγνώμη. Αν και το πιο πιθανό είναι αφού θα έχει κατεδαφίσει τη μισή Νέα Υόρκη να τον βάλουν να περπατάει στο ηλιοβασίλεμα κουτσαίνοντας ελαφρώς από μικροτραύματα (οτιδήποτε λιγότερο από το ήπαρ να κρέμεται έξω από την κοιλιά του είναι μια απλή ενόχληση για τον Jack). Ετοιμάζεται ταινία απ’ότι ακούγεται και πιστεύω πως αν θέλουν να είναι ακριβείς με το format της σειράς θα πρέπει να είναι 240 λεπτά ακριβώς. Καλή τύχη αν πας να τη δεις.

Κατάλαβα ότι αυτή η σειρά θα γινόταν η αγαπημένη μου όταν είδα τον Jack στην πρώτη του ανάκριση. Είχε μεταμφιεστεί σε σοφέρ ενός δύστυχου διαπλεκόμενου τρομοκράτη, οδήγησε τη λιμουζίνα κάπου ερημικά και πήγε στο πίσω κάθισμα μαζί με μια πετσέτα. «Αν δε μιλήσεις, θα χώσω αυτή την πετσέτα στο λαρύγγι σου, θα φτάσει μέχρι το στομάχι σου κι όταν ανακατευθεί με τα υγρά του στομάχου σου θα την τραβήξω ξεκολλώντας μαζί όλα σου τα εντόσθια». Κάπως έτσι τα είπε. I was in love.

Έκτοτε η σειρά επαναλαμβανόταν κι άρχισε να γίνεται κουραστική, τόσο που έβλεπες τον Jack Bauer να χασμουριέται στις σκηνές ανάκρισης και καμιά φορά χρειαζόταν να ρίχνει κρύο αίμα στο πρόσωπό του για να μείνει ξύπνιος. Το real-time format έκανε την πλοκή να φαίνεται πιο φανταστική κι από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αν στην περιγράψει κάποιος θα νομίζεις ότι ακούς ένα 6-χρονο να διηγείται από μνήμης ένα κατασκοπικό βιβλίο της σειράς Bell. «Ο Jack βρίσκει τα πυρηνικά αλλά ο κακός ξεφεύγει κι ο Jack τον καταδιώκει αλλά το αμάξι πέφτει στη θάλασσα και μαζί με τον κακό σκοτώνει όλη την πανίδα και τη χλωρίδα του ωκεανού, αλλά οι τρομοκράτες έχουν απαγάγει την κόρη του κι ο Jack ανακρίνει την έγκυο γυναίκα του ενός μαζί με το έμβρυο πριν βγει από τη μήτρα και τελικά βρίσκει τους κακούς, τους σκοτώνει όλους και περπατά χαμογελαστός με Rayban στο ηλιοβασίλεμα. The end».

Πάντως η ιδέα με το χρονόμετρο που κυλάει σε πραγματικό χρόνο δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί. Προτείνω να υιοθετηθεί κι από άλλες σειρές, για παράδειγμα από το Sex and the city. Η Carrie πρέπει μέσα σε 24 ώρες να βρει κάποιον να τη γονιμοποιήσει. Άνθρωπο ή ζώο. Θα την απογείωνε τη σειρά. Να δεις που την ιδέα θα την κλέψει σίγουρα κι ο Παπακαλιάτης. Η επόμενη σειρά του δε θα λέγεται 4 όπως η φετινή, αλλά 24 και θα είναι 24 αδέρφια-τρομοκράτες των οποίων τις γκόμενες θα πηδάει μία-μία ο Παπακαλιάτης. ΤΟ σασπένς.

Η χαρακτηριστική φράση με την οποία ξεκινούσε η σειρά 24 «Beep Beep The following takes place between τάδε ώρα and τάδε ώρα Beep Beep» στα ελληνικά θα ήταν κάπως έτσι:

«Μπιπ Μπιπ Τα παρακάτω γεγονότα διαδραματίζονται μεταξύ… φτου πάλι τέλειωσε η μπαταρία στο ρολόι, μισό να τσεκάρω την ώρα στο κινητό…ωπ έχω αναπάντητη… που’σαι ρε μαλάκα, μ’έπαιρνες? Ναι πάμε για φραπεδιά...Μπιιιιιιιιιιιπ(κόρνα αυτοκινήτου)».

Μια ωραία ιδέα για την ελληνική εκδοχή του 24 θα ήταν ένας Έλληνας πρωθυπουργός που θα έχει 24 ώρες να βγάλει τη χώρα από τη χρεωκοπία αλλιώς θα εισβάλλουν Γερμανοί τρομοκράτες. Αυτό είναι κάτι που όλοι θα θέλαμε να δούμε.

Υ.Γ. Καινούργιος Eminem με Rihanna. Άκου πρώτος αυτό που θα παίζεται στα ραδιόφωνα σε κανα δίμηνο. Και δώσε βάση στο στίχο και στη σχέση για την οποία μιλάει ο Εμ..

 

[Chorus - Rihanna]

just gonna stand there and watch me burn

that’s alright because i like the way it hurts

just gonna stand there and hear me cry

that’s alright because i love the way you lie

i love the way you lie

[Eminem - Verse 1]

i can’t tell you what it really is

i can only tell you what it feels like

and right now it’s a steel knife in my windpipe

i can’t breathe but i still fight while i can fight

as long as the wrong feels right it’s like i’m in flight

high off of love drunk from my hate

it’s like i’m huffin’ paint and i love it the more i suffer, i suffocate

and right before i’m about to drown, she resuscitates me, she fuckin’ hates me

and i love it, wait, where you goin’?

i’m leavin’ you, no you ain’t come back

we’re runnin’ right back, here we go again

so insane, cause when it’s goin’ good its goin’ great

I’m Superman with the wind in his back, she’s Lois Lane

but when its bad its awful, i feel so ashamed i snap

whose that dude? i don’t even know his name

I laid hands on her

I never stoop so low again

I guess i don’t know my own strength

[chorus]

[Eminem - Verse 2]

you ever love somebody so much you can barely breathe

when you with em you meet and neither one of you even know what hit em

got that warm fuzzy feeling

yeah them chills used to get em

now you’re getting fuckin’ sick of lookin’ at em

you swore you’d never hit em, never do nothin’ to hurt em

now you’re in each other’s face spewin’ venom in your words when you spit em

you push pull each other’s hair

scratch pop hit em throw em down pin em

so lost in the moments when you’re in em

it’s the face that’s the culprit, (?)

so they say it’s best to go your seperate ways

guess that they don’t know ya

cause today that was yesterday

yesterday is over, it’s a different day

sound like broken records playin’ over

but you promised her next time you’ll show restraint

you don’t get another chance

life is no nintendo game, (?)

now you get to watch her leave out the window

guess that’s why they call it window pane

[Chorus]

[Eminem - Verse 3]

now i know we said things, did things, that we didn’t mean

and we fall back into the same patterns, same routine

but your temper’s just as bad as mine is, you’re the same as me

when it comes to love you’re just as blinded

baby please come back, it wasn’t you, baby it was me

maybe our relationship isn’t as crazy as it seems

maybe that’s what happens when a tornado meets a volcano

all i know is i love you too much to walk away though

come inside, pick up the bags off the sidewalk

don’t you hear sincerity in my voice when i talk?

told you this is my fault, look me in the eyeball

next time i’m just gon aim my fist at the drywall

next time there won’t be no next time

i apologize even though i know its lies

i’m tired of the games i just want her back

i know i’m a liar if she ever tries to fuckin’ leave again

i’ma tie her to the bed and set this house on fire

[chorus]

[End]